Już 3 grudnia o godzinie 17:00 zostanie otwarta nowa wystawa czasowa – W cieniu Gór Olbrzymich – Średniowiecze.
Wystawa „W cieniu Gór Olbrzymich – Średniowiecze” jest efektem projektu o tym samym tytule, realizowanego w Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze i współfinansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w ramach programu „Wspieranie Działań Muzealnych 2021” (Umowa nr 14817/21/FPK/B\NIMOZ). Celem wystawy jest prezentacja wyjątkowo bogatej i zróżnicowanej kultury materialnej oraz duchowej, która wykształciła się wśród wielonarodowej społeczności zamieszkującej tereny u podnóża Karkonoszy i Gór Izerskich, między wiekiem X a początkiem wieku XVI. Najważniejszą cechą osadnictwa średniowiecznego na omawianym terenie było korzystanie z zasobów naturalnych pobliskich gór oraz związany z tym rozwój górnictwa kruszcowego, hutnictwa szkła, rud żelaza i miedzi oraz poszukiwanie kamieni szlachetnych, z których słynęły Góry Olbrzymie.
Z punktu widzenia geografii, region, o którym będziemy snuli opowieść, obejmuje Kotlinę Jeleniogórską i otaczające ją pasma górskie: Karkonosze i Góry Izerskie od południa, Rudawy Janowickie od wschodu, Góry Kaczawskie i południową część Pogórza Kaczawskiego od północy oraz fragment Pogórza Izerskiego od zachodu.
Naszą niezwykłą podróż rozpoczniemy w wieku IX, kiedy na opisanym terenie kwitło osadnictwo słowiańskie okresu plemiennego i doprowadzimy ją do początku wieku XVI, kiedy to wystąpienie Marcina Lutra w Wittenberdze (1517) zapoczątkowało Reformację, a klęska wojsk Ludwika II Jagiellończyka w bitwie z Turkami pod Mohaczem (1526), doprowadziła do przejęcia Węgier, Czech i Śląska przez Habsburgów.
Wystawa podzielona została na cztery części:
Cześć I – poświęcona jest najstarszym śladom osadnictwa słowiańskiego u stóp Karkonoszy i Gór Izerskich, datowanym na wiek IX i X oraz starszemu okresowi panowania Piastów śląskich, do połowy XIII w. Materialną pozostałością osadnictwa słowiańskiego są relikty grodziska i osady w Jeleniej Górze-Grabarach, zaś świadectwem działalności Henryka I Brodatego są najstarsze zachowane fundacje kościelne, we Wleniu, Nowym Kościele, Świerzawie i Sędziszowej.
Część II – opowiada dzieje eksploatacji górskich złóż metali i minerałów oraz hutnictwa szkła, które na następne stulecia zdefiniowało sposób gospodarczego wykorzystania regionu Gór Olbrzymich. Z poszukiwaniem szlachetnych kruszców związana jest legenda Walonów – przybyszów z zachodniej Europy, którzy jako pierwsi mieli podjąć się penetracji górniczej Gór Olbrzymich.
Cześć III – opisuje fenomen średniowiecznego miasta i kultury mieszczańskiej, na przykładzie powstania i rozwoju Jeleniej Góry – największego ośrodka miejskiego regionu.
Część IV – prezentuje życie średniowiecznych elit: książąt z dynastii Piastów i ich wasali – rycerzy, którzy w niegościnnej, górskiej krainie budowali zamki, wieże i strażnice obronne.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego oraz z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego
